Pichilemu

Ola,

En daar was ik dan in Pichilemu na een helse nachtelijke busrit. Als jullie denken dat het alleen maar leuk is hier, nou dan heb je het mis. Mijn lol is er snel vanaf als ik weer eens met een nachtbus onderweg ben. Ben een lichte slaper, dus je kan je lol hier op met de ringtones, de enorm harde telefoongesprekken, het mee laten genieten van favoriete muziekvoorkeuren van reggaeton tot hardrock, om het uur stoppen van de bus. Kortom alles om een goede nachtrust te bevorderen. Dus om 06:30 maandagochtend sta ik vrolijk op het perron van de busternimal in Rancagua. Natuurlijk is alles betrekkelijk, maar je moet toch iets te zeuren hebben ;-).
Na een volgende busrit van ruim 4 uur kwam ik dan eindelijk aan in Pichilemu. Wat een rust! Het hostal is super leuk. Het heeft een B&Bgedeelte, een hostal en een strandtent. Het hostal heeft de vorm van een boot en staat boven op een rots die 180graden uitzicht geeft over het strand. Super mooi. Was het niet dat het windkracht 8 was waarbij de wind keihard door het hele hostal giert. Opeens bedacht ik me dat ik hier vannacht alleen slaap met gierende wind, beukende golven en wapperende plafondbedekking. Dit moet ik aan kunnen. Monter ging ik op weg naar de strandtent om bij te komen van mijn busreizen. Heerlijk zitten niksen, beetje lezen enzo.
Uiteindelijk bij de nederlande eigenaar geinformeerd of het mogelijk was om in het B&Bgedeelte te slapen. Wat bleek, ik kon een kamer krijgen die maar 4.000 pesos (=6euro) p. dag duurder was, maar incl. ontbijt. Daar kon ik zeker mee leven. Dus snel verkast naar een allerschattigste kamer (VOOR MIJ ALLEEN!!!) met een zoldertje wat uitkijkt op zee!
De volgende dag ben ik samen met 2 andere gasten, Finnen, gaan surfen. Was heel tof om weer eens in het water te liggen. Helaas is surfen niet net als fietsen waar je kan beginnen waar je gestopt bent. Je hebt het allemaal iets sneller door, maar echt een golf staand kunnen surfen, zat er niet in. Maar dat was niet erg, het was al heerlijk om weer bezig te zijn.
Na een fikse wandeling van 2,5 uur over het strand naar de surfspot van Chili, Punto los Lobos, konden we zien hoe het wel moest. Daar lagen de echte surfers in het water wachtend op een goede set. Vlak voor zonsondergang zijn we het strand afgegaan, hopend op een taxi die ons weer naar Pichilemu kan brengen. Uiteindelijk was je duim opsteken, lief lachen en hopen op een ritje het meest functionele. Binnen 5 minuten zaten we achterin een pick-up op weg naar Pichilemu.
Woensdag waren we helaas iets minder gelukkig met het surfen. Ken je dat liedje van Jack Johnson, Sitting and Waiting? Nou dat waren wij dus. Dobberen en peddelen, maar de golven kwamen maar niet. Niet dat ik enorme golven nodig heb, maar zelfs deze golven deden het niet voor mij. Dan maar uitgebreid gaan lunchen!

Pichilemu is op dit moment een slaperig dorpje, maar in de zomer en vooral eind februari is het hier enorm druk. De nationale en internationale surfcrowd strijkt hier dan neer om van de beste golven in dit gedeelte van Zuid-Amerika te genieten. Pichilemu puilt dan uit van de mensen, auto´s en surfplanken. Nergens is er dan nog een bed of een kamer te huur. Zo was het ook op 27 februari 2010 toen de aardbeving Chili aan deed. Pichilemu heeft niet alleen de aardbeving te verduren gehad, maar kreeg ook nog een tsunami. Gelukkig was deze niet krachtig genoeg om het centrum te bereiken. Hier kreeg ik eigenlijk voor het eerste echt te zien wat de aardbeving van februari had aangericht. Steden als Concepcion en Talca heb ik links laten liggen, doordat het zwaar beschadigd is door de aardbeving. In Pucon sprak ik met een gids, die vertelde dat iedereen in paniek de straat op ging, bang dat de vulkaan was uitgebarsten. Toen het licht werd, was duidelijk dat het niet de volkaan was, maar een aardbeving. Toen begon het hamsteren van levensmiddelen, want door het wegvallen van communicatie was het onduidelijk hoe groot de schade is. Als het ernstig is, dan kan het lang duren voordat voedsel wordt aangeleverd.

In NL heb ik het allemaal niet zo meegekregen hoe heftig die aardbeving eigenlijk was. En dat terwijl ik ongeveer letterlijk boven op het nieuws zat! Schaam me diep. Maar om jullie een idee te geven over hoe heftig het was volgt nu wat info. Sla dit stukje gerust over als je wel het nieuws in de gaten hebt gehouden. Voor 27-02-2010 was voor Chili de heftigste aardbeving die van 1960 in Valdivia, 9.5 op de schaal van Richter (ter vergelijking Haiti was 7.0). Dat maakt de 1960 de meest krachtige aardbeving ooit gemeten. Over de hele wereld waren de effecten te merken, tsunami´s kwamen voor in Chili, Hawaii, Nieuw Zeeland, Alaska etc. Op Paaseiland heeft die tsunami met golven van soms 25 meter hoog Moais omver geworpen. Terug naar 2010. De aardbeving, 8.8 op de schaal van Richter, was zo krachtig dat seismologen hebben berekend dat het de lengte van de dag met 1.26 microseconden heeft ingekort! Steden als Concepcion, Talca en Pichilemu hebben het zwaar te verduren gehad. Na de grote aardbeving in februari volgen er nog steeds naschokken. Maar voor Pichilemu was het nog niet over, want op 11 maart was er een aardbeving van 6.9 op de schaal van Richter waarvan het epicentrum in Pichilemu was. De schrik zit er hier dus goed in als de aarde wat beweegt. Men houdt ook vooral de zee in de gaten. Zo was de dag voor de tsunami de zee ongewoon donker en waren er geen golven. Maar ja je weet nooit wat en wanneer iets toe slaat. Ja ik leer hier ook nog eens dingen!

Mijn eigen aardschok voelde ik de volgende dag. Was in een internetcafe mijn mail aan het checken toen ik een enorm hard geluid hoorde. Alsof een tientonnertruck door een straat denderd. Het eerste waar je aan denkt is: aardbeving! Maar niemand keek raar op, dus ben ik ook maar weer gaan door typen. Denkend dat het dus een truck is, die hier af en aan rijden om de aardbevingschade te herstellen. Terug in het hostal vroegen ze of ik de aardschok gevoeld had. Ja dus. Kreeg de tip om de volgende keer als het langer aanhoudt een heuvel op te rennen. Euh.....oke ik ren dan opeens heel hard denk ik.

Gelukkig niks gebeurd, ben veilig Pichilemu uitgekomen en op weg gegaan naar Santiago.

Ciao!!