Pucon

Op vrijdag aangekomen in een zonovergoten Pucon. Van medereizigers had ik de tip gekregen om naar Hostal El Refugio te gaan, omdat het super klein is had ik de dag ervoor al een reservering gemaakt. Eigenlijk hoeft dat nog niet omdat het nergens hoogseizoen is, maar dit bleek een goede zet te zijn omdat ongeveer iedereen hier wil slapen. Het is dan ook een onwijs klein, maar daardoor super gezellig hostal. Het lijkt ook echt op een refugio (= schuilhut of trekkershutje op hikingtochten). Hierdoor heeft iedereen al vrij snel contact met elkaar en voordat je het weet zit je super gezellig met iedereen te praten. Dat was dus erg gezellig. Gelijk voor de volgende dag een canopy toer geboekt. Dat lijkt me nou zo leuk, maar ik had het nog nooit gedaan.
Zaterdag ging ik dus als een aapje de boom in om canopy te doen. Dat is dus van boomtop of iig halverwege een boom naar een andere boom zien te komen. Dan wel via koordlopen of een soort van loopbrug en uiteindelijk ook roetsen tussen de boomtoppen. Dit natuurlijk allemaal wel gezekerd, maar je bent al snel 15 meter boven de grond. Samen met iemand die in het hostal werkt, zijn we dat gaan doen. We waren maar met z{n tweeen dus dat was erg tof. Het is zo gaaf! Bij de eerste 3 bruggen (2x koorddansen en 1x loopbrug) ben je nog enorm aan het zoeken naar balans, zeker als 1 van de gidsen de bruggen heftig laat schommelen. Dan lach je maar als een boer met kiespijn, want vallen wil je niet, maar je laten kennen natuurlijk ook niet. Uiteindelijk waren we bij de eerste roets aangekomen, dus dan ga je alleen gezekerd aan een soort van katrol, roetsen naar de overkant. De gids deed het voor en dat leek makkelijk, alleen dan sta je daar op het piepkleine platformpje klaar voor de sprong.....euh nee....gelukkig was het de bedoeling dat je ging zitten en dan langzaam voorover gaat hangen waardoor je vanzelf valt en naar de overkant roetst. TE GEK!! De eerste seconden is raar, want dan zit je voor je gevoel nergens meer aan vast maar dan voel je dat je gezekerd bent en dan is het genieten en opeens is de overkant heel dichtbij en bedenk je dat je wel heel hard gaat en dat die boom heel dichtbij is....Oef, vandaar die metersdikke stootkussens. Zo roets je nog ff een rivier over, heen en weer en dan is het jammer genoeg al klaar. Was echt super leuk om te doen.
Zondagavond vertrek mijn bus weer naar Pichilemu een klein surfdorpje 3 uur onder Santiago. Maar omdat ik de hele dag nog had en erg enthousiast was gemaakt door verhalen van andere mensen heb ik een paardrijtoch geboekt. Rens had dit in El Calafate gedaan en was super enthousiast. Ondanks onze niet zo goede ervaringen in het verleden. Het was een super mooie tocht van ruim 3,5 uur door een waanzinnig mooi landschap. Alles staat in bloei en op de achtergrond rijzen bergketens en vulkanen op. Ik heb het aller aller aller langzaamste paard van de hele manage die weigert om ook maar ergens anders te gaan lopen dan in de achterhoede. Sterker nog, om zelfs de achterhoede voorbij te laten gaan en dan 3 paardenlengtes van het allerlaatste paard verwijderd te zijn. Zucht. Daardoor was er nog ff een spannend moment, toen een wild paard mijn paard ging besnuffelen. Had ff een angstig flashback naar de laatste keer dat ik half van mijn paard afgeworpen ben, zo begon dat ook. Gelukkig kwam de begeleidster het paard wegjagen en konden we de rivier oversteken. Ja dat was bijna nog spannender. Was trots op mijn paardje dat ie alles zo goed heeft gedaan. Was een leuke ervaring. Pucon is zeker een leuke stad, weet niet of het komt doordat ik in het voorseizoen er ben en omdat het super mooi weer was of door het hostal, maar Pucon is top. Erg leuke mensen ontmoet.
Na Pucon ga ik met een helse nachtbus (heel veel reggaeton ringtones, opnemen en dan heel hard allo! roepen, keihard geklets en vooral veel stoppen) en dan nog een keer met een regionale bus naar de kust om uiteindelijk in Pichilemu uit te komen. Waar ik hopelijk wat ga surfen.
Ciao!