Iguazu

Iguazu is enorm indrukwekkend! Niet alleen ligt het in een uithoek, zo ver dat het een punt is waar Argentinie aan zowel Brazilie als Paraguay grenst. Dat is een busrit van 26 uur (incl. 3 uur stilstaan
ivm een ongeluk op de weg) vanuit Salta, dus die 14 uurtjes vliegen naar Nederland zijn ondertussen een lachertje. Terwijl je in de bus langzaam wakker wordt, zie je dat het landschap van droog en zandkleurig veranderd is in vochtig en groen. Gelukkig was het hostal ongeveer 1 blok lopen vanaf het busstation, want met je rugzak op in de klamme hitte was niet heel fijn (Fem, hoe overleef jij de hitte in Bali?).
Niet alleen was het voor het lopen heel fijn dat het hostel heel dichtbij was, maar ik had iets heel engs met mijn lenzen. Ik zag namelijk niks meer. Ogen die enorm aan het branden waren en contactlenzen die zo vettig waren dat ik geen details meer kon onderscheiden. Heel eng als je zicht opeens bijna verdwenen is. Het wisselen naar een nieuw setje contactlenzen hielp helaas niet echt, dus op zoek naar een Farmacia waar ze mij kunnen helpen. Na dure oogdruppels gekocht te hebben, ben ik maar vroeg naar bed gegaan in de hoop dat de pijn weg zou gaan en dat ik 's morgens uit volle borst; I can see clearly now kan meezingen. Wonderbaarlijk genoeg was het ook zo. De ogen waren minder pijnlijk en ik zag weer alles!! Dus op naar de Braziliaanse kant van de watervallen. Dat was de tip van mede reizigers, eerst de Braziliaanse kant doen. Zo heb je een heel mooi uitzicht op de watervallen, panoramisch. De Argentijnse kant is meer van het erin zijn en stukken van de watervallen zien.
Ik denk dat mijn hersens door de hitte een beetje dom zijn geworden, want ik had me helemaal niet gerealiseerd hoe je bij de watervallen komt. Verder dan een bus met daarop Brazilie Cataratas had ik niet gedacht. Dacht dat je binnen 1 uur bij de watervallen stond. Dat was natuurlijk te makkelijk. 2 uur verder en je hebt gedaan: bus gepakt, aan Argentijnse kant stempels gehaald, bus weer in gestapt, Braziliaanse kant stempels gehaald, bus weg (dienstregeling laat niet toe om op toeristen te wachten), 30 min. wachten op volgende bus, uitstappen op Brazilaans busterminaal, bus naar de watervallen pakken. En dan ben je er! Ach tijd genoeg, dus een uurtje langer reizen daar kijk ik tegenwoordig niet meer van op.
Maar dan ben je ook wel ergens!!! Potverdorie wat zijn die watervallen MOOI! Enorm indrukwekkend, krachtig en nat. Ik had geluk omdat het super mooi weer was waardoor de vlinders overal waren. Ze zijn zelfs zo brutaal dat ze op je hand of arm neerstrijken en daar een tijdje blijven zitten. Kriebelt best, maar is super.
Men zegt dat de Argentijnse kant spectaculairder is, omdat je dan midden in de watervallen staat. Dus dat heb ik de volgende dag uitgeprobeerd. Ook dat was waanzinnig mooi, doordat je meer het gevoel hebt dat je in de watervallen staat. Ze ben je soms zeiknat omdat je ongeveer eronder door loopt of sta je opeens midden in de watervallen! Natuurlijk wel op een pier, maar dan hoop je toch ff dat er geen metaalmoeheid optreedt bij de bouten en schroeven die de pier in de krachtige waterval houden. Heel erg indrukwekkend. Vooral omdat ik met de eerste bus (07:20!) naar het park ging, waardoor je niet met busladingen tegelijk aankomt en je rustig kan genieten van al het moois.
In de middag, ik was net terug in het hostal, begreep ik waarom het hier zo groen was. Een enorme tropische regenbui barstte los. Daardoor werd het geen zonnige middag aan het zwembad (ja het is hier een upscale backpackers hostal), maar een gezellige bijkletsmiddag in het hostal. Na Iguazu heb ik besloten om in deze reis een vakantie in te passen. Even helemaal niks doen, behalve lezen, eten, surfen en op het strand liggen. Dus na rijp beraad met mijn Lonely Planet heb ik besloten om 5 dagen lang helemaal niks te doen op een strand in Uruguay, genaamd Punto del Diablo. Of is dit de goden verzoeken met zo´n naam? Je leest het in het volgende verslag!

Dikke zoen,
Ellen