Salta

Vond het jammer om Cordoba te verlaten. In het hostal waar ik zat, werd er ´s avonds een feest met colombiaans eten en dansen gegeven. Of was het misschien juist omdat ik wegging ;-). Eigenlijk had ik mijn eigen feestje; een bijna lege nachtbus en lekker empanades! Best relaxed dus. Heb een beetje beter kunnen slapen, maar Doornroosje word ik nooit in die bussen. Opeens bedacht ik me dat dit misschien kwam doordat ik steeds semi-cama reis (je bent een backpacker of niet). Dat wil zeggen dat je stoel niet helemaal plat kan zoals bij cama, dus goedkoper. Misschien moet ik mezelf voor mijn volgende ellenlange (zie je, zit weer in mijn naam en lang ben ik niet) reis van Salta naar Iguazu tracteren op een camaplekje. Wat bijna alles weer goed maakt is het fantastische nachtlandschap. Overal waar je kijkt zie je duizenden sterren schitteren. Alsof iemand per ongeluk de pot met sterren heeft omgegooid. Waanzinnig!
Donderdagochtend reden we dan Salta binnen en je merkt gelijk dat het anders is dan de rest van het Argentinie wat ik tot nu toe heb gezien. De europese invloeden zijn hier minder sterk aanwezig, de inheemse invloeden zijn veel zichtbaarder. Dit in de gezichten van de mensen, de achternamen, plaatsnamen en waarschijnlijk ook in de taal.
Bij aankomst in het hostal bleek het een soort reggae hostal te zijn, wat heel relaxed is. Mijn dorm komt uit op een patio vol met hangmatten en zitjes wat opgevrolijkt wordt door reggaemuziek die door de boxen klinkt. Het hostal heeft vooral veel Argentijnse gasten, maar in mijn dorm zijn er 2 meisjes, nederlandse. Hoe grappig. Na een slome ochtend door de hitte ben ik langzaam het stadje gaan verkennen. Dat is dus van schaduw naar schaduw hoppen (ja sorry maar het is echt zo, vind het ondertussen net als jullie ook niet leuk dat hiet hier zo warm is). Ondertussen loop ik mijn Lonely Planet te vervloeken omdat het er voor de zoveelste keer naast zit qua updaten.
Ben ´s middags naar een indrukwekkend maar creepy museum geweest. Op een vulkaan rondom Salta zijn bij een expeditie 3 mummies gevonden van kinderen die in de Incatijd geofferd zijn. Het is enorm indrukwekkend omdat ze ontzettend goed bewaard zijn gebleven. Niet alleen de mummies, maar ook de rekwisiten die mee het graf zijn ingegaan. Zo hebben de poppetjes nog steeds dezelfde felle kleuren als dat ze toen hadden. Het meest heftige vond ik toch dat je de mummie up close en personal kon zien. Het was ooit een meisje van ongeveer 6 jaar en nu ............. Tsja. Als je Salta aan doet, dit museum zeker niet overslaan!
´s Avonds samen met de NL meisjes Salta gaan verkennen. Het uitgaan begint pas om 01:00 uur, dus ff gerelaxed in het hostal. Waar we aan de praat raakte met de overige bewonders, allemaal Argentijnen. Bleek dat de paralel straat the place to be was met allemaal leuke cafeetjes. In 1 daarvan zou een reggae-avond zijn. Eerst ff een koffie gedronken in een tentje waaar de achtertuin als milonga gebruikt werd. Milonga is een plek waar men de tango kan dansen. Heel tof om te zien. Voor mij als leek snap ik totaal niet hoe de vrouw weet wat ze moet doen, want heb het idee dat iedereen andere passen gebruikt of iig in een andere volgorde. Wat een passie, beheersing en plezier hadden de dansparen! Elke keer als er een man opstond om een vrouw te vragen, kreeg ik het ouderwetse dansles gevoel weer terug.Vraag mij alsjeblieft niet!! Kan er niet alleen helemaal niks van, maar daar sta ik dan in mijn afgetrapde stinkende sneakers met smutzige broek met zakken (godzijdank geen afritsbroek) naast elegante dames in mooie jurkjes, keurig gekapt haar en elegante danschoenen. Gelukkig kwam het bij niemand op om ons te vragen. Oef. Of eigenlijk ook best wel jammer, want dat was natuurlijk de kans om het te leren. Op naar de reggae!
Die hebben we dus nooit gevonden. Wel wat mannen uit ons hostal, dus we hebben gezellig van terrasje naar terrasje gehopt om uiteindelijk in een rij voor een zogenaamde hippe club te staan. Drie van ons groepje werden wel toegelaten en de rest niet. Waaronder ik (te oud, te klein, te weinig glamour aan?), maar vond het eigenlijk niet echt erg. Viel toch bijna om van de slaap, want het was ondertussen al 03:30 uur. Dus na nog een terrasje, mijn bedje opgezocht. Waar je bij binnenkomst welkom wordt geheten door mensen die nog ff een sandwich gaan halen en reggaemuziek die zacht door de gangen van het hostal klinkt. Ben er best relaxed bij in slaap gevallen. Maar niet voor lang, want de wekker (mijn eigen telefoon) van de NL dames ging om 08:00 uur af.
Na afscheid te hebben genomen verder de stad verkend, maar rond het middaguur maar weer gecrashed in het hostal omdat het te .... was. Durf het w woord niet meer te noemen, omdat ik net zie dat het KNMI een weeralarm code oranje (weet iemand wat dat betekend?!) heeft afgegeven. Hebben jullie allemaal een noodvoorraad van strooizout, zaklamp, water en blikvoer in huis? Een schep is misschien ook wel handig en vergeet het wc-papier niet! Iemand zin in een sneeuwballen gevecht de 27e? Ik sta midden op het Museumplein met een voorraad sneeuwballen naast me! Maar terug naar het hete middaguur, waar ik met mijn neus in de boter viel. Er was een asado (bbq) en ik mocht aanschuiven! Yummie. Natuurlijk kwam de vraag waar ik vandaan kom. Mensen slaan hier steil achterover als ze horen dat ik uit Amsterdam kom en geen joints rook of andere drugs gebruik. Alsof we allemaal junkies zijn die op klompen lopen en ons fietsend van de ene wietplantage naar de andere verplaatsen.
Zaterdag ben ik naar Cafayate gegaan. Waanzinnige kleuren en rotsformaties in de Quebrada de Cafayate, kannatuurlik ook komen doordat ik een paar wijnproeverijen heb gedaan. Gelukkig zagen andere mensen ook alleemaal figuren in de rotsen! Bij terugkomst in het hostal stond er wederom een heerlijke asado op mij te wachten. Dit werd een enorm gezellige avond, waarbij de muziek (live en vanuit de boxen) de hele avond doorging, de gesprekken serieuser en vager werden en waar de drankvoorraad al snel aangevuld moest worden. Tot dat ik ergens om 02:00 uur bedacht dat ik nog maar 3 uur kon slapen voordat ik weer op pad moest met het fantastische kado wat Sinterklaas mij heeft gegeven. Poging gedaan om te slapen. Na 2,5 uur opgegeven en opgestaan om vervolgens iedereen stomdronken thuis te zien komen. Kansloos gezellig. Op weg gegaan in de regen! Ja wel ik heb zo waar mijn regenjas aan moeten trekken, nooit gedacht dat ik dat nog zou op kunnen schrijven. Laverend tussen de dronken/kotsende/zoenende/zwalkende mensen melde ik me in het donker bij het bureau die de Movitrack toer organiseren.
Dit is een 2daagse toer met een omgebouwde toeringcarbus met 4x4. Je gaat door een werkelijk schitterend landschap, waarbij je de route volgt van de Trein van de Wolken. Je gaat dus erg hoog, op het hoogste punt ben je ruim 4000 meter boven zeeniveau. De aarde heeft verschillende tinten, waardoor in de bergen soms wel 7 kleuren te zien zijn. Je komt echt in een andere wereld terecht dan dat ik daar voor heb gezien. De gezichten zijn bijna allemaal nog inheems en de gebruiken van de oude stammen zijn hier nog rijkelijk aanwezig. Ook het geloof heeft wel enig invloed gehad, maar de oude gebruiken zijn in een nieuw jasje gestoken en zijn hierdoor bewaard gebleven. Enorm interessant om het te zien. Heeft me zin gegeven om door te gaan naar Bolivia en Peru, dat bewaar ik voor een andere reis. Heb geprobeerd om al het moois vast te leggen met de camera, maar het haalt het niet bij het echte beeld.
Wat in NL nooit is gebeurd, is hier in de Quebrada de Humahuaca gelukt. Ik ben aan de coke gegaan. Niet de coke van een cola merk, maar die waar de hele economie van Colombia op gebaseerd is. Door de enorme hoogte, soms wel op 4.000 meter, wordt aangeraden om cocabladeren in je mond te nemen. Dus dat heb ik braaf gedaan. Heel erg lekker is het niet, maar het helpt tegen de bijwerkingen van de hoogte. Wees gerust het is niet verslavend en voor 1 gram coke, heb je ongeveer 250 gram coca bladeren nodig en dat is heel veel want het weegt bijna niks.
Na al dit moois heb ik weer iets anders moois in het verschiet, volgens sommigen de allermooiste watervallen ter wereld: Iguazu! Dit Na een busreisje van 23 uur ga ik dat wonder aanschouwen. Dus tot de volgende keer!